Chillen in Chili!

Ons bezoek aan Chili hebben we afgesloten met een paar dagen in de hoofdstad Santiago. Santiago ligt in het midden van Chili, tussen de kust (80 km) en het Andes gebergte (40 km) in. Ongeveer 40% van de inwoners van Chili woont in de agglomeratie Santiago. Santiago is waarschijnlijk de meest westerse stad die we tijdens onze reis aandoen en dat is goed te merken: het is een heel fijne stad, erg schoon en georganiseerd, goede metro, bussen vertrekken hier op tijd (moesten we even aan wennen want de eerste bus misten we meteen…), het centrum is overzichtelijk en er zijn mooie dingen te zien. We hadden gepland er 3 dagen te blijven, maar dat zijn er uiteindelijk 5 geworden..

Dat lag ook aan de fijne accommodatie die we in Santiago hadden: net als in Buenos Aires hadden we een appartementje gehuurd. Dat bleek niet alleen erg mooi te zijn, maar ook nog eens midden in het centrum te liggen. Dan nog een zonnig dakterras met zwembad en prachtig uitzicht over de stad, wat wil je nog meer!

In Santiago hebben we best wel wat sightseeing gedaan. Er zijn in de stad twee “Cerro’s”: heuvels met uitzicht over de stad. De ene lag naast ons appartement en was te voet te beklimmen, de andere lag iets verder weg in de studenten- en uitgaanswijk van de stad en die konden we met een kabeltreintje op. In tegenstelling tot wat sommige mensen denken, staat er geen Christus op de berg zoals in Rio, maar een Maria-beeld. Maar je doet het vooral voor het uitzicht: je hebt een view over de hele stad, met daarachter de besneeuwde bergen van de Andes.

Hoewel het centrum best compact is, wilden we ook een dag de stad per fiets bekijken. We kregen daarbij de optie tot het huren van een tandem. Best grappig dachten we, dus dat hebben we gedaan. De eerste 5 minuten waren een serieuze relatietest, maar daarna ging het eigenlijk best wel goed ;-) Het bleek op meerdere manieren een succes: naast het feit dat wij vlot de stad konden bekijken, waren ook wij zelf een bezienswaardigheid, we werden behoorlijk nagewezen en aangestaard.. Vanaf de fiets hebben we een groot deel van de stad doorkruist en daarnaast een hoop lol gehad om het ding te besturen..

Om wat meer van de stad te weten te komen, hebben we ook een stadwandeling gedaan, onder leiding van een lokale gids. Deze wandeling ging wat meer off-the-beaten-track, langs de lokale vis-, fruit- en vleesmarkten die aan de overkant van de rivier liggen (door de locals ‘de overkant’ genoemd) en naar het kerkhof. Daarbij vertelde de gids een hoop over de cultuur van de mensen in Santiago. Vooral het kerkhof was een belevenis. Wij hadden de beroemde begraafplaats Recoleta in Buenos Aires al bezocht, dat bekend staat als dé begraafplaats van Zuid Amerika, een beetje zoals Père Lachaise in Parijs. De begraafplaats in Santiago is echter enórm veel groter, maar liefst 170 voetbalvelden, en vooral veel indrukwekkender kwamen wij achter. Cremeren gebeurt bijna niet en Santiago is een grote stad, dus in de grond begaven is voor de meeste inwoners te duur. Een groot deel van de graven bestaat daarom uit familiegraven, ter grootte van een kist die in de muur wordt gestopt. En dat in lange rijen naast elkaar, boven en onder elkaar. Na een aantal jaar wordt de kist eruit gehaald en de resten in een zakje gedaan en aan het eind van het gat geschoven, zodat er weer plek is voor een nieuwe kist wanneer dat nodig is.

Maar natuurlijk zijn er wel mensen die wel een graf in de grond kunnen betalen. Vroeger was er een soort wedloop: wie het grootste graf had, die liet zien dat hij geld had en dus zijn er ook veel hele grote graven. Toen groter niet mogelijk was, gingen mensen over op het kopiëren van beroemde gebouwen van over de wereld. Zo loop je in Santiago onder andere langs de Taj Mahal, Maya-tempels, piramides en romeinse tempels. Jammer is wel dat deze mensen niet zo goed aan de toekomst hebben gedacht en Santiago nogal vaak wordt geteisterd door aardbevingen. Een paar keer per week is er een beving, die zijn echter zo klein dat je ze niet voelt, maar eens in de paar jaar is er weer een flinke die een deel van het land in puin achterlaat. Af en toe stort een graftempel helemaal in en blijft er een hoop stenen achter, omdat er niemand in de familie meer is die het nog kan betalen om het te renoveren of er iets nieuws neer te zetten. Tijdens de stadswandeling raakten we in gesprek met Marc en Claire uit Zwitserland. Zij zijn ook voor langere tijd op reis en het was leuk om wat reiservaringen uit te wisselen. We besloten na de tour samen te lunchen en wat verder te kletsen. Heel gezellig!

De laatste avond hadden we afgesproken met Juan en Nicole, die we in Rio hadden ontmoet. Zij wonen in Santiago en aangezien wij daar nog langs zouden komen, hadden we afgesproken om hen daar te ontmoeten. Ze haalden ons op bij ons appartement en brachten ons naar een gezellig deel van de stad om een hapje te eten. We hebben een aantal typisch Chileense gerechten op en dat was super lekker! Misschien zelfs een beetje jammer dat we daar op onze laatste avond in Chili pas achter kwamen…. Na het eten kregen we nog een kleine stadstour langs de plekken die we nog niet gezien hadden en zijn we nog wat biertjes & sangria gaan doen in de stad.

De volgende dag vertrokken we al vroeg naar Mendoza, Argentinië. De rit er naartoe is zo’n 200 km, maar duurt lang omdat je én de grens overgaat en dat duurt nu eenmaal lang, én je moet over de Andes heen (4000m hoog). Een erg mooie rit met heel veel haarspeldbochten steil omhoog, dan de grensovergang op de top, en vervolgens een lange rit naar beneden. Over Mendoza de volgende keer meer….