Granada, Granada, Granáááda!!!!

Na ons derde fantastische bezoek, gingen we weer op zoek naar een nieuwe locatie om een aantal dagen te verblijven. Het volgende land dat logischerwijs op onze route lag, want ten noorden van Costa Rica, was Nicaragua. Het was precies het begin van Semana Santa, de week voor Pasen die in heel Latijns Amerika uitbundig gevierd wordt (meer nog dan kerst). Bijna iedereen is die week vrij en wie het hier kan betalen, maakt van die gelegenheid gebruik om een weekje op vakantie te gaan. Dat betekent uitverkochte hotels en een dagelijks leven dat volledig plat ligt. Wij lieten onze keus afhangen van waar we geschikte accommodatie vonden en kwamen uit op Granada. We hebben daar een appartementje gevonden dat we voor een week hebben gehuurd om Semana Santa te overbruggen.

Granada is de oudste stad van de Amerika’s en één van de enige echt mooie steden in Midden Amerika. Daarnaast was het voor mij een stad waar ik graag naartoe wilde: na mijn jaar in Granada, Spanje, leek het me leuk de stad met dezelfde naam aan de andere kant van de wereld te bezoeken. Granada bleek een stad die ons een hoop te bieden had, want pas 3 weken later werden onze backpacks weer ingepakt…..

Na het afscheid van papa en mama van Loosbroek en een zeer lastige (lees: uren durende en een zeer hoog kastje naar de muur-gehalte, geen fijne combi!) grensovergang, kwamen we aan in Nicaragua. Dit land viel bij mij meteen in de smaak: waar mama en ik in Costa Rica nog wat moeite hadden om leuke souvenirs te vinden, struikelden Harm en ik meteen na de grens al over de leuke leren sandaaltjes en andere kleurige prullaria. Ik ging nog niet meteen los, we waren best al best wel moe en hongerig van de lange reisdag en we moesten nog een paar uur tot Granada. Dus op naar de volgende bus. Qua vervoer gingen we in één dag van hoogte- naar dieptepunt: waren we die ochtend nog door papa en mama afgezet in onze luxe 4wheeldrive airco auto, in Nicaragua mochten we instappen in een chickenbus, die al bijna vol zat. De chickenbus is een fenomeen in Midden Amerika: voor het lokale vervoer worden oude amerikaanse schoolbussen gebruikt, die in meer of mindere mate worden ‘gepimpt’: van klassiek geel met zwart tot aan volledig beschilderd met knipperend neonlicht. De naam komt van het feit dat de locals nog wel eens levende kippen meenemen op hun reis, dat hebben wij overigens (nog) niet gezien hier.

In de bus liepen zoveel verkopers rond (nootjes, vruchten, drankjes etc etc), dat we niet eens door hadden dat er nog zitplaatsen waren. Maar gelukkig na een paar minuten had ik een plekje gevonden, en Harm 5 minuten later ook. Hier kwamen we erachter dat ook de Nicaraguanen er een handje van hebben om toeristen een hoger bedrag te vragen, maar met wat hulp van de vrouw achter mij (“je betaalt niet meer dan 30, wat ze ook zeggen”), wisten we dat te omzeilen. De bus die we daarna namen zat al aardig vol toen wij instapten en alle zitplaatsen waren bezet, dus dat werd 2 uur staan (met rugzak en ieder een losse tas). Onderweg werd de bus voller en voller, en tijdens zo’n rit komt er ook nog een mannetje door de bus heen gelopen (in dit geval, geworsteld) om het geld voor de rit te innen. Dat mannetje zorgt er overigens ook voor dat mensen op de bus stappen, door luidkeels voorafgaand en tijdens de rit op plekken waar mensen langs de weg staan, de bestemming te roepen (“Granada, Granada, Granáááda"). Daarnaast zorgt hij ervoor dat iedereen op het juiste moment uitstapt, door dit in de bus om te roepen naar de chauffeur én hij zorgt voor de bagage, die bovenop de bus wordt vervoerd. In de praktijk betekent dit dat hij door de bus loopt, dan, als we afremmen, via de achteruitgang van de bus op het dak klimt en zodra de bus stilstaat, de bagage naar beneden gooit naar de eigenaar en tegelijk met de al wegrijdende bus weer naar beneden klimt en verder gaat met ritgeld innen. Dat is nou eens een manusje-van-alles!

In Granada stapten we uit en het eerste dat ons opviel, was de hitte. Wat was het hier warm! 38 graden, wat voelt als heeeel warm… Ons appartementje was al snel gevonden.

Het was zoals we wisten heel eenvoudig, maar het was onderdeel van één van de beste hotels van Granada, met als extraatje voor ons het gebruik van het zwembad! Wij hebben het uitpakken nog even gelaten voor wat het was en zijn meteen een plons gaan nemen: heerlijk na zo’n lange reisdag!

Die zondag zijn we een wandelingetje gaan maken door de stad. De kathedraal is werkelijk een plaatje. Op zondagavond kwam de eerste Semana Santa processie langs: de route bleek precies door onze straat te komen, elke avond die week. De processies zijn ongeveer zoals die in Spanje, alleen bevat het tableau dat ze ronddragen een stuk minder goud en is het geen Maria, maar Jezus in zijn laatste dagen. Het hele verhaal wordt uitgebeeld, van Jezus lopend met het kruis tot aan de  laatste avond wanneer hij van het kruis gehaald is. Verder wordt er wierook rondgewapperd en muziek gespeeld. Er liepen gemiddeld zo’n 100 man mee in iedere stoet, waaronder de dragers van het tableau en de mensen met de kenmerkende puntmutsen op, en verder veel locals die een stukje mee op lopen. Wij ‘woonden’ naast de bomberos, de brandweer en die liet telkens als er een stoet langskwam, de sirene loeien.

Harm had zondag besloten om een paar dagen Spaanse les te nemen, dus op maandagochtend om 7 uur ging de wekker. Oef, dat waren we niet meer gewend! Samen gingen we naar de talenschool die we hadden uitgekozen, Casa Xalteva. Ze startten met een voorstel-ronde met alle docenten en leerlingen, maar ook ruim 20 kinderen. Daarbij bleek dat deze school met het geld dat ze verdienen met de lessen, een groep van ruim 20 kids opvangen voor of na schooltijd. De kids krijgen te eten en worden geholpen met huiswerk. En ze krijgen wat extra les over hoe je goed met elkaar en met het milieu omgaat. Harm kon meteen aanschuiven bij een Spaanse les op zijn niveau en ik heb gevraagd of ze nog hulp nodig hadden met de kids. Terwijl Harm aan het blokken was, heb ik getrefbald en een race met eieren en lepels gedaan, geen slechte deal!

De dagen erna beviel de Spaanse les zo goed, dat Harm graag een paar dagen langer wilde blijven. Ik kon de week erop in de ochtend als vaste vrijwilliger met de kids werken en dat leek mij ook leuk, dus wij hebben ons verblijf meteen verlengd met nog eens 10 dagen. Onze dagen bestonden uit vroeg op (geen probleem want we hadden geen airco dus ik was toch al rond 6 uur wakker), ontbijten en om 7.45 naar Casa Xalteva. Daar deed Harm 4 uur Spaanse les, voornamelijk privé-les dus zijn spaans heeft echt een boost gekregen.

Ik deed de ochtendgroep samen met Helena, een Deense studente en Larry, de vaste leraar: 8 kids van 8 tot 14 jaar die ’s ochtends naar Casa Xalteva gaan en ‘s middags school hebben. Een hele leuke club die ik nu al een beetje mis...

We startten iedere dag met 1,5 uur huiswerk. Daarna kregen de kids ontbijt en speelpauze. Vervolgens bedachten Helena en ik een activiteit die zowel leuk als educatief was. Rond 12 uur gingen Harm en ik naar huis om te lunchen en in de middag kozen we óf voor een activiteit óf voor het zwembad. Zo zijn we een dag naar de Pueblos Blancos geweest: een groep dorpjes die vroeger leek op de witte dorpen in Zuid-Spanje (nu niet meer, alles is overgeverfd in andere kleuren). Nu zijn de dorpen bekend om de klei die daar uit de grond wordt gehaald, waarvan mooie keramieken voorwerpen worden gemaakt. Met de chickenbus die kant op, vervolgens met een tuktuk naar een mooi uitzichtpunt over de laguna, Granada en het meer van Nicaragua. Vervolgens hebben we ons laten afzetten bij een keramiek-werkplaats. Daar liet de eigenaresse ons zien hoe ze uit een stuk klei een mooi beeldje kon maken.

Het was een enthousiaste dame een ze vertelde ons dat ze het vooral leuk vindt om speciale opdrachten te doen: verzoekjes van klanten voor het niet-standaard werk. Harm bedacht een leuk idee dus wij konden 5 dagen later een heel speciaal beeldje ophalen. Wat het is geworden blijft nog een verrassing, dat mogen jullie komen bekijken als we weer thuis zijn….. Ook zijn we een dagje naar de markt in Masaya gegaan. Dat is dé plek in Nicaragua voor leuke spulletjes: veel gekleurde stoffen en leren spullen, zoals tasjes en sjaaltjes, en ook veel houtsnijwerk en riet.

Helaas was ik al vanaf Corcovado in Costa Rica niet helemaal ok: ik had al 3 weken af en aan last van buikloop. De medicijnen die we in Costa Rica hadden gehaald hielpen wel, maar een paar dagen daarna was het weer mis. In Granada werd het zo erg dat ik naar de dokter moest. Die verwees me door naar het laboratorio clinico, waar ze microscopisch onderzoek doen. Met de uitslag mocht ik weer terug naar de dokter. Het bleek dat ik een amoebe had meegenomen uit Costa Rica. Die zijn bijzonder resistent tegen de normale medicijnen dus ik mocht 10 dagen antibiotica om deze eencellige parasiet uit te roeien. Gelukkig voelde ik me een paar dagen later weer wat beter.

Tegen het eind van de 2e week besloten we om nog een week langer te blijven. Het weekend konden we dan “een weekendje weg”: met alleen een rugzakje zijn we vrijdagmiddag na de les vertrokken naar Isla Ometepe. Dit is een eiland in het meer van Nicaragua (zie de kaart op onze website voor de locatie), dat is gevormd door 2 vulkanen.

Op zaterdag (Koningsdag in Nederland) zijn we het eiland rondgereden op een motor.

Fijn dat Harm zijn rijbewijs heeft want dat was echt super! We zijn onderweg op een aantal plekken gestopt, zoals bij een honkbaltoernooi (dé nationale sport hier) en bij thermale baden. ’s Middags hebben we lekker op het strand geluncht en Harm heeft zijn huiswerk gemaakt.

Op zondag bleek dat sommige ferry boten niet gingen omdat er een kapitein ziek was, dus we hebben meteen na het ontbijt een boot gepakt die wél ging. We konden in de haven meteen op en bus stappen richting Managua. Op een gegeven moment zegt het manusje van alles in de bus dat wij eruit moeten, voor de overstap naar Granada. Dus dan word je aan de kant van de weg afgezet en sta je daar…. Intussen zijn wij het wel gewend dus geen zorgen en na 5 minuten kwam inderdaad de bus naar Granada en konden we instappen. Een supersnelle rit vergeleken met de heenreis (2 uur sneller)!

Toen we thuiskwamen bleek dat zowel de stroom als het water eraf lag, het was onderhoudszondag….. Onze koelkastspullen maar in de vriezer gegooid om ze enigszins koel te houden, best een uitdaging want het was nog steeds tegen de 40 graden… Die middag hebben we verkoeling gezocht in het zwembad, we waren niet de enige….

Begin van die week hebben we ons verblijf weer verlengd: er viel nog genoeg Spaans te leren en kids te vermaken. We hadden het echt heel fijn daar! We hadden in Granada een paar leuke restaurantjes ontdekt, al maakten we de meeste dagen goed gebruik van ons appartement door zelf te koken.

Die week deden we nog een excursie naar Las Isletas, de eilandengroep in het meer voor de ‘kust’ van Granada. Die was georganiseerd vanuit Casa Xalteva, al waren wij de enige twee die meegingen. Omdat de groep zo klein was, vroeg Gabriela, de lerares van Harm of ze mee mocht en er mochten 4 kids mee van de middaggroep. Eerst voeren we met een bootje tussen de eilanden, daarna stopten we bij een restaurantje om in het meer te zwemmen. Er was ook een zwembadje met mini-glijbaan. Ik heb nog nooit kids van een jaar of 7 zó blij gezien om van een glijbaan te gaan! Wat een lol!

Op donderdag was het dag van de arbeid, oftewel een vrije dag voor de kids. Op woensdag werd besloten dat we met alle kids op excursie konden gaan. Gewoon Nica-stijl op het laatste moment beslissen hoe of wat (“wat we gaan doen is nog een verrassing”, vertaling: we bedenken straks pas wat we gaan doen). Harm skipte voor één keer zijn Spaanse les en ging ook mee: met 20 kids en bijna evenveel leraren en vrijwilligers op de fiets.

We gingen wat meer naar de buitenwijken van Granada, om daar een heilige berg te beklimmen waar een kruis op staat. Onderweg werd er veel verteld over de lokale vruchten en vogels, interessant voor zowel vrijwilligers als de kids. Op de berg hadden we een mooi uitzicht over de stad en werd meer verteld over de betekenis van de berg. Nu had ik de straaltjes zweet al over mijn rug lopen terwijl ik gewoon liep….. Als boetedoening wordt deze berg met Semana Santa door sommigen op de knieën beklommen!! Voor ons was het de laatste dag in Granada en een mooie afsluiter! Na een stiekem best wel lastig afscheid was het tijd om de backpacks weer in te pakken…..