4 landen in een week

In Buenos aires hebben we weer een appartementje gehuurd. Dit keer aan de andere kant van de stad, in ook weer een leuke wijk. Voor ons voelde het een beetje als thuiskomen :-) In ons appartementje hebben we lekker een paar avonden zelf gekookt. Na ruim 1,5 maand reizen vinden we het prima om zelf een potje te koken. Tevens worden de creaties, nu we gewend zijn aan de lokale ingrediënten, steeds beter. We ontbijten met lekkere eitjes, gebakken of gekookt, granola met yoghurt, getoaste boterhammetjes met kaas en ham, erg lekker allemaal. En voor het avondeten maken we pasta’s (met vers gemaakt gehakt van de slager, nog beter dan in NL), rijstschotels, of pannenkoeken. En natuurlijk konden we de sushi ook in Buenos Aires niet weerstaan!

Verder hebben we onze dagen gevuld met nog wat sightseeing waar we de vorige keer niet aan toe waren gekomen: de wijk La Boca, die bekend staat als de meest kleurrijke wijk van Buenos Aires vanwege alle gekleurde huisjes, maar ook de meest gevaarlijke. 

Maar gelukkig maakt Harm snel nieuwe vrienden hier...

De markt in San Telmo hebben we nogmaals bezocht, omdat we nog wat souvenirs wilden meenemen. En we zijn naar Uruguay geweest. Je kunt een dagtripje doen vanuit B.A. met de boot naar Colonia de Sacramento in Uruguay. Dat is een pittoresk dorpje met leuke straatjes en huisjes dat Unesco werelderfgoed is. Het is tevens een welkome afwisseling met de drukke metropool die Buenos Aires is..

Op 4 februari om 5 uur stonden we op voor wat voor ons voelt als het 2e deel van onze reis: we vlogen ’s ochtends vroeg van Buenos Aires naar Colombia. Met een overstap in Lima zouden we er in 8 uur (lokale tijd 15u ’s middags) zijn. Zouden we, want het was mistig waardoor ons vliegtuig niet in Buenos Aires kon landen en dus een paar uur vertraging opliep. En daardoor de aansluiting in Lima niet zouden gaan halen…. Klinkt bekend hè? Gelukkig werden we wel meteen verzorgd met een ontbijtje en een alternatieve vlucht. Dit betekende dat we zo’n 8 uur in Lima moesten wachten op een overstap en ruim 30 uur onderweg zouden zijn, maar ook daarvoor hadden ze een oplossing: we werden in Lima naar een hotel gebracht om daar uit te rusten. En dat bleek niet zomaar een hotel: het 5 sterren Sheraton hotel midden in de stad, waar we een mooie kamer kregen, lunchbuffet en dinerbuffet. Daarnaast kregen we een telefoonkaart om ons hotel in Bogotá te informeren dat we pas midden in de nacht zouden aankomen en in Bogotá kregen we (na enig onderhandelen van Suzanne) nog geld voor een taxirit naar het centrum. Dat is toch een stuk beter geregeld dan onze heen vlucht waar we werden afgescheept met een tegoedbon waar je op London Heathrow niet eens een lunch van kon betalen….

In Bogotá hebben we de eerste dag rustig aan gedaan en onze wijk La Candelaria bekeken. Dit is de oudste wijk van Bogotá en deze voelt als een dorp in de grote stad. Er zijn veel leuke pleintjes waar zowel overdag als ’s avonds genoeg gezelligheid te vinden is.

De dag erna hebben we een stadstour per fiets gedaan. Laat het nou nét de jaarlijkse autovrije dag in Bogota zijn.. lucky bastards :-).

Een gezellige Amerikaanse hippie genaamd ‘Mike’, leidde ons rond langs alle bezienswaardigheden van de stad.

Deze bestaan, gezien de turbulente geschiedenis van Colombia, vooral uit plaatsen waar beroemde mensen zijn vermoord…

Daarnaast zijn we bij een koffiefabriekje geweest, op de fruitmarkt waar we veel lokale fruitsoorten te proeven kregen, door de rosse buurt gereden en hebben we de stierenvechtersarena bekeken..

Tijdens de tour ontmoetten we wat leuke Nederlanders, waarmee we biertjes zijn gaan drinken en uit eten geweest.

De alweer laatste dag in Bogotá hebben we de zoutkathedraal gezocht. Deze ligt een stuk buiten Bogotá, waardoor de reis op zich al een hele ervaring was: eerst naar de grote bushalte aan het eind van onze wijk lopen, daar kaartjes bemachtigen (lange rijen!) en dan in een soort sluis bij het juiste poortje wachten tot de bus eraan komt. In die bus helemaal naar de noordkant van de stad, naar een soort busstation buiten de stad. Dan zijn we al zo’n 3 kwartier onderweg. Vervolgens konden we daar overstappen op een lokale bus naar het dorpje met de kathedraal. Dit rit duurde ongeveer een uur.

De zoutkathedraal is een oude mijn, waar mijnwerkers al honderden jaren in werken, en vandaag de dag nog steeds. Van oudsher gevaarlijk werk (denk aan die mijnwerkers in Chili die in 2010 zo lang vast hebben gezeten). Daarom is er een kathedraal in gebouwd, zodat de mijnwerkers konden bidden op een goede thuiskomst.

Nu is dat vooral een toeristische trekpleister, mooi verlicht met gekleurde lampen, wat een prachtig plaatje geeft.

Daar hebben we ook de eerste 3D film van Colombia gezien, waar je een hoop leert over de mijnen en het zout wat onder de aardkorst ligt. Na een lange terugrit hebben we genoten van een top-uitzicht over de stad en daarna een lekker maaltje typisch Colombiaans eten: een overheerlijke zalmforel en ook hier goede steak. Hasta luego, tot snel vanuit Salento.